SKÆVA

(að), v. to stride on (poet.).

* * *

að, [Ulf. skewjan = ὁδον ποιειν, Mark ii. 23]:—to stride, absol. and only in poetry; hón skævaði skýjum efri, Hkv. 2. 3; hón skævaði (she strode) veigar þeim at bera, 35; þá kom in arma út skævandi, Og. 32; skæva vér létum, Am. 96.